Σε ενθουσιώδες κλίμα η εκδήλωση για την Εργατική Πρωτομαγιά
Στο τι κίνημα έχουν ανάγκη σήμερα οι εργαζόμενοι, αναφέρθηκε στην ομιλία του ο Γ. Πέρρος μέλος της εκτελεστικής γραμματείας του ΠΑΜΕ
Με μια μαζική και μαχητική εκδήλωση το απόγευμα του Σαββάτου, το Εργατικό Κέντρο Πάτρας τίμησε τα 136 χρόνια της ματωμένης εργατικής πρωτομαγιάς του Σικάγο το 1886 και τους κατοπινές θυσίες της εργατικής τάξης, απ’ τον Μάη του 36’, την Καισαριανή, τους συνεχείς εργατικούς λαϊκούς αγώνες, έως και σήμερα.
Στην αίθουσα εκδηλώσεων δέσποζε το σύνθημα «…Κάποτε αλλάζουν οι καιροί και οι ελπίδες των λαών ξεσπάνε», από τους στοίχους του Μπερλοτ Μπρεχτ, ενώ η κεντρική ομιλία πραγματοποιήθηκε από τον Γιώργο Πέρρο, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ και μέλος της Διοίκησης της ΓΣΕΕ.
Την εκδήλωση που παρακολούθησαν πλήθος εργαζόμενοι από διάφορους κλάδους, νεολαίοι, απόμαχοι της δουλειάς αλλά όχι του αγώνα, αλλά και απλός λαϊκός κόσμος. Το «παρών» έδωσε επίσης, πολυμελής αντιπροσωπεία της αγωνιστικής Δημοτικής Αρχής Πάτρας.
Η αίθουσα εκδηλώσεων του συνδικαλιστικού φορέα, είχε στολιστεί με τα πανό και τα συνθήματα προηγούμενων κινητοποιήσεων, με μηνύματα που παραμένουν επίκαιρα, ενώ εξ’ αρχής έγινε, στο άνοιγμά του ο πρόεδρος, Δημήτρης Μαρμούτας, κάλεσε σε μαζική συμμετοχή στην αυριανή απεργιακή συγκέντρωση στις 10πμ, έξω από το ΕΚΠ (οδός Κολοκοτρώνη), στην πορεία και στη συναυλία στην πλατεία Υψηλών Αλωνίων όπου θα κατατεθούν και στεφάνια.
Παράλληλα, πραγματοποιήθηκε κάλεσμα συμμετοχής, στην εκδήλωση που οργανώνει τα Εργατικά Κέντρα Πάτρας και Αμαλιάδας, από κοινού με το Συνδικάτο Ποτών – Τροφίμων Αχαΐας και την Επιτροπή Αγώνα Μεταναστών Εργατών Γης Βόρειας Ηλείας και Δυτικής Αχαΐας, τη Δευτέρα 2 Μάη στις 7:30μμ στην πλατεία της Νέας Μανωλάδας.
Παίρνοντας το λόγο ο Γιώργος Πέρρος, έκανε αναφορά στον αγώνα των εργαζομένων της COSCO που είναι σε εξέλιξη, τονίζοντας, μεταξύ άλλων, καταχειροκροτούμενος από τους παρευρισκόμενους, πως την ώρα που έχουν στραφεί η εργοδοσία, η κυβέρνηση της ΝΔ και οι δυνάμεις καταστολής εναντίον τους, το λιμάνι παραμένει κλειστό, με τη δυναμική απόφαση των εργατών και την συνεχή αποφασιτική πάλη τους.
Κάλεσε σε ενίσχυση του αγώνα τους με έκφραση αλληλεγγύης από τα εργατικά συνδικάτα και σωματεία σε όλους τους κλάδους, ακόμα και με οικονομικά μέσα, προκειμένου να ενισχυθεί το απεργιακό τους ταμείο.
Για τον πόλεμο στην Ουκρανία
Συνεχίζοντας στάθηκε στους αγώνες της εργατικής τάξης από την πρωτομαγιά του Σικάγο ως και σήμερα κάνοντας λόγο για μέρα ευθύνης συνέχισης και οργάνωσης του αγώνα, ενώ αναφερόμενος στο σήμερα μεταξύ άλλων είπε: «είναι ανάγκη πρώτα απ’ όλα και ειδικά σε αυτήν την περίοδο να συζητήσουμε και να ξεκαθαρίσουμε τις πραγματικές αιτίες του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία. Από τη συζήτηση και την ανάλυση των αίτιων προκύπτουν και τα καθήκοντα. Δηλαδή τι πρέπει και μπορούμε να κάνουμε σαν εργαζόμενοι, συνδικάτα και μαζικοί φορείς για να σταματήσει αυτό το μακελειό, για να μπορέσουν οι λαοί να ζήσουν ειρηνικά, με αξιοπρέπεια και ευημερία.
Και για να μιλήσουμε για τις αιτίες πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ο πόλεμος αυτός διεξάγεται μεταξύ καπιταλιστικών κρατών, μεταξύ των επιχειρηματικών ομίλων τους που κονταροχτυπιούνται για τον έλεγχο των αγορών, των πρώτων υλών και των δικτύων μεταφοράς της ενέργειας. Γιατί πίσω από τη φαινομενική κόντρα Ουκρανίας-Ρωσίας κρύβονται οι σχεδιασμοί των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, στο σφοδρό ανταγωνισμό με την επίσης καπιταλιστική Ρωσία και την Κίνα.
Άσχετα με τα διάφορα προσχήματα που επινοεί η μία ή η άλλη πλευρά για τον πόλεμο και τις πολεμικές επεμβάσεις η παραπάνω γενεσιουργός αιτία είναι η μόνη αλήθεια και η αφετηρία που πρέπει να εξετάζουμε την κατάσταση. Με αυτή θα πρέπει να μελετάμε όχι μόνο τη δική μας παρέμβαση στον πόλεμο, αλλά και το σχεδιασμό μας μέσα στο ίδιο το κίνημα».
Τονίζοντας πως και το κίνημα πρέπει να έχει το δικό του σχέδιο απέναντι σε αυτά των ιμπεριαλιστών, των οργανισμών και κυβερνήσεων τους, σημείωσε πως «έχει σχέση πώς τοποθετούμαστε απέναντι σε αυτόν τον πόλεμο όχι μόνο για το άμεσο μακελειό ανθρωπίνων ζωών και τις προσφυγικές ροές που βλέπουμε καθημερινά με τα μάτια μας αλλά και για μια σειρά άλλους λόγους που είναι κυριολεκτικά φωτιά για τη ζωή μας για τη ζωή των λαών συνολικά.
Γιατί δείτε από τί λούκι έχουμε περάσει τα τελευταία δύο χρόνια μέσα στην πανδημία, βιώνοντας στο πετσί μας μια αντιλαϊκή πολιτική που υποβαθμίζει τη δημόσια Υγεία και βαθαίνει την εμπορευματοποίηση, που μείωσε το εισόδημά μας με τον ισχυρισμό της κυβέρνησης ότι δεν μπορούν να διατεθούν επαρκή κονδύλια για τις ανάγκες της υγείας του λαού, γιατί δεν υπάρχουν λεφτά.
Τα ίδια μας έλεγαν και στις αρχές τις προηγούμενης δεκαετίας όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση. Αλλά την ίδια στιγμή κι ενώ ο λαός στενάζει, έδινε και δίνει δισεκατομμύρια για όπλα για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, για την εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, πότε στη Σαουδική Αραβία, πότε στον Περσικό, στα Βαλκάνια, σήμερα στην Ουκρανία, αύριο ποιος ξέρει πού.
Άρα, γιατί να πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη σε κυβερνήσεις και κόμματα που ευθύνονται για αυτές τις αιματοχυσίες. Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα είναι αυτοί που βγαίνουν χαμένοι από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, που τον πληρώνουν με την ακρίβεια, τον πληθωρισμό, την υπέρογκη φορολογία, την ανεργία και συχνά και με το αίμα τους. Συνεπώς έχουμε κάθε λόγο να στηρίξουμε την απόφαση εδώ του ΕΚΠ και των σωματείων του ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, την εμπλοκή της χώρας και τις συνέπειές του».
Για το κίνημα σήμερα
Ο Γιώργος Πέρρος, αναφέρθηκε και στην κατάσταση που επικρατεί στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα σήμερα, την ανάγκη μαζικοποίησης, ενίσχυσής του σε κατεύθυνση εξυπηρέτησης των αναγκών των εργαζομένων, ρωτώντας αν βρίσκεται δίπλα σε αυτούς, επισημαίνοντας: «Οι πρόσφατοι αγώνες στην efood, ο αγώνας διάρκειας που εξελίσσεται εδώ και μήνες στην Cosco και που αυτές τις μέρες είναι ξανά σε απεργία, η κλαδική σύμβαση που υπογράφτηκε στους οικοδόμους, οι αγώνες για το δικαίωμα στη δουλειά στη ΛΑΡΚΟ, στα Πετρέλαια Καβάλας είναι αγώνες που ενθουσιάζουν, δίνουν ώθηση, φέρνουν αποτελέσματα μέσα από τη δράση.
Δίπλα σε αυτούς υπάρχουν και πιο μικρής εμβέλειας κινητοποιήσεις, καθημερινές μάχες των συνδικάτων για ανακλήσεις απολύσεων, για επιχειρησιακές συμβάσεις, ενάντια στην καταστολή».
Παράλληλα, στάθηκε στην κατεύθυνση που πρέπει να έχει το συνδικαλιστικό κίνημα, απέναντι και στον εργοδοτικό συνδικαλισμό, θυμίζοντας εν μέσω χειροκροτημάτων και την πείρα της Πάτρας με το Εργατικό Κέντρο και την αλλαγή πορείας που αυτό έχει προς όφελος των εργαζομένων της πόλης τα τελευταία χρόνια.
«Σήμερα είμαστε μπροστά σε προκλήσεις που είναι πολλές και σύνθετες» και εξήγησε:
«Από τη μια η αντιλαϊκή πολιτική πλαταίνει και βαθαίνει, πιάνει ακόμη και όσους νόμιζαν ότι θα μείνουν ανεπηρέαστοι. Είναι απανωτά τα πλήγματα σε όλους τους τομείς της ζωής μας και η αβεβαιότητα για το αύριο είναι μόνιμο πρόβλημα για κάθε εργατική και λαϊκή οικογένεια.
Υπάρχει όμως και η δυσαρέσκεια που εξαπλώνεται και εκδηλώνεται κατά καιρούς με διάφορα ξεσπάσματα. Αυτό βλέπουν μαζί κυβέρνηση κι εργοδοσία και τους κάνει να προσπαθούν να παγιδεύσουν τους εργαζόμενους σε αποπροσανατολιστικά διλήμματα. Να γιατί εντείνουν την τρομοκρατία, τους εκβιασμούς, με πολλαπλά μέσα και χρήμα μπόλικο.
Μπορούμε λοιπόν να περιμένουμε πότε θα έχουμε μια γενικευμένη ανεβασμένη δραστηριότητα στο εργατικό κίνημα που θα αλλάξει αυτή την κατάσταση;
Και πώς θα φτάσουμε σε ένα τέτοιο ανεβασμένο επίπεδο αν δεν ανθίσει σε κάθε χώρο η αντίσταση, αν σε όλο και περισσότερους χώρους οι εργαζόμενοι δεν αποδέχονται αδιαμαρτύρητα τα αντιλαϊκά μέτρα, αν δεν συμβιβάζονται με το «άδικο», αν δεν πάψουν να είναι αδιάφοροι για τον διπλανό τους, αν τελικά δεν μάθουν να διεκδικούν;
Χωρίς τη συμμετοχή τους δεν υπάρχει καμία προοπτική να γεννιούνται αγώνες, όσες διακηρύξεις κι αν κάνουμε. Η προσπάθεια να μπαίνουν στον αγώνα για ένα ή περισσότερα ζητήματα όλο και περισσότεροι είναι ένα πρώτο βήμα που πρέπει να σταθεροποιείται καθημερινά.
Γιατί και πείρα έχουν οι περισσότεροι και διαθέσεις υπάρχουν και θα υπάρξουν. Προϋποθέτει όμως εμείς να είμαστε μαζί τους, να τους εμπιστευόμαστε, να τους ενθαρρύνουμε να συμμετέχουν, να τους εκπαιδεύουμε να παλεύουν για τα συμφέροντά τους. Να πιάνουμε το κίνητρο που υπάρχει κάθε φορά και σε κάθε χώρο δουλειάς που να συγκινεί, να εμπνέει, να προσανατολίζει».
Ξεκαθάρισε ότι πολλές φορές δεν φτάνουν μόνο τα προβλήματα στον τόπο δουλειάς, γιατί ταυτόχρονα πρέπει να αντιμετωπιστούν και άλλα που αφορούν την οικογένειά, τα παιδιά τα προβλήματα Παιδείας, Υγείας, που προκύπτουν από τη γενική πολιτική, εξηγλώντας: «Δηλαδή ούτε να περιοριζόμαστε μόνο στα στενά πλαίσια του χώρου δουλειάς, ούτε όμως και να τα υποτιμούμε».
Μέχρι την τελική νίκη
Καταλήγοντας, έδωσε το σύνθημα κλιμάκωσης του αγώνα, επισημαίνοντας: «Σήμερα είναι ανάγκη να ξεσπάσει ένα γενικευμένο διεκδικητικό κίνημα που θα απαιτεί και θα διεκδικεί αυξήσεις, την προστασία του εργατικού-λαϊκού εισοδήματος. Που θα βάλει μπροστά για την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που θάβουν τη ζωή μας, το νόμο-έκτρωμα του Χατζηδακη που επιδιώκει να βάλει στο γύψο τη συνδικαλιστική δράση και την απεργία. Ένα κίνημα απειθαρχίας που δε θα μασάει στην καταστολή, στις συλλήψεις όπως αυτές που έγιναν στη Θεσσαλονίκη, στις συνδικαλιστικές διώξεις.
Ένα κίνημα που θα διεκδικήσεις σήμερα κατώτερο μισθό 825 ευρώ όχι γιατί πρέπει να πλειοδοτήσουμε αλλά γιατί οι ανάγκες σήμερα μπροστά στο κύμα ακρίβειας είναι τεράστιες. Ένα κίνημα που δε θα επιλεγεί ληστή, δε θα τα διπλώνει μπροστά στην εργοδοσία ούτε θα ετεροκαθορίζεται ανάλογα την κυβερνητική εναλλαγή.
Ένα κίνημα ταξικό πιστό στις πλούσιες παραδόσεις της εργατικής τάξης της χώρας μας. Που θα εμπνέει και θα μαζικοποιείται μέρα με τη μέρα μέχρι την τελική νίκη, μέχρι την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Εμπνεόμαστε από το φλογερό σύνθημα που γεννήθηκε μέσα σε μεγάλες μάχες και εργατικές εξεγέρσεις Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε.
Αισιοδοξία για την αυριανή απεργία
Το λόγο πήρε και η αντιπρόεδρος του ΕΚ Πάτρας, Γιώτα Παναγοπούλου, που στάθηκε στα μηνύματα της πρωτομαγιάς, στην ανάγκη να ενημερωθούν ιδιαίτερα οι νέοι εργαζόμενοι.
«Ο δικός τους αγώνας είναι και δικός μας», τόνισαν, τέλος, μέλη σωματείων της Πάτρας εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους στους εργαζόμενους της COSCO, στις παρεμβάσεις που ακολούθησαν, μέσα σε ενθουσιώδη χειροκροτήματα, με το αγωνιστικό ραντεβού να ανανεώνεται για αύριο στη συγκέντρωση.
